voor Jacques de Decker, die het probleem waarschijnlijk ook kent.

Ik ben nooit erg geobsedeerd geweest door mijn naam, noch door mijn voornaam. Dat is enigszins veranderd sedert ik ben gaan schrijven. En wel om praktische redenen. De naam van een schrijver is immers een hulp bij het vinden van een boek. Voor de lezer die een boek van mij wil, die gaat in de boekhandel eerst zoeken onder de K.… en daarna onder KU… en vindt dan meestal wat hij zoekt. Soms ook niet. Soms staat daar alleen Kundera. « Dit is geen goede boekhandel », zegt de lezer dan. En terecht. Hetzelfde in de bibliotheek: onder KUY… vindt men de sleutel van veel leesgenot. Ik heb mijn naam trouwens zo veranderd van « Dekuyper » – in één woord – naar « de Kuyper » – in twee woorden en met kleine D om de bibliotheken en de boekhandelaren het leven te vergemakkelijken. En dus ook de lieve lezer. Lire la suite →